Ben küçüktüm. 5 yaşında ya vardım ya yoktum. Annem babam çalışıyordu, babaannem bizimle kalıyordu ve bana bir şey olacak diye beni dışarı çıkarmak istemiyordu. Ben de dışarı çıkmak istiyordum. Tabi isterdim. 4 yaşındayım, bütün yaşıtım çocuklar sokakta oyun oynuyor ben balkondan kedinin ciğere baktığı gibi bakacak mıydım yani? Tabii ki hayır!
"Babaanne balkonda oturalım mı?" dedim. Babaannem kabul etti. Balkona çıktık. "Babaanne benim çişim geldi, çişimi yapıp gelicem. Sen otur." dedim. Bizim o evde de tuvaletin kapısı evin giriş kapısına yakındı. Tuvalete gider gibi yaptım. Anahtarlıktan evin anahtarını aldım. Bir yandan da babaannem beni duyuyor mu diye korkuyorum. Neyse babaannem beni duymadı. Ben dışarı çıktım. Çıktığım yetmedi kapıyı babaannemin üzerinden kilitledim. Koşa koşa aşağı, bahçeye indim. "Babaanneeeeeeaaaağ! Ooooh baaaak kaçtım işte hobareyy amaanınn ohhh" diye bağırarak oynamıştım. Sonra babaannem bana "İçeri gel Okaaağğğn!" diye bağırmıştı ama tabi ben çıkmışım dışarı bir kere. Girer miyim? Tabii ki hayır. Oynadım dışarıda arkadaşlarımla. Biz de hep yerden yüksek oynardık. Ne salakmışız lan. Sonra akşam oldu. Annemle babam işten geldi. Durumu anlamasınlar diye eve koştum ben. Kapıyı açtım, anahtarlıkları yerine koydum, babaanneme olanları söylememesi için yalvarmıştım. O da söylememişti. Çok severdim babaannemi. 13 yıl oldu aramızdan ayrılalı. Hala çok seviyorum babaannemi, çok özlüyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder